Czym charakteryzuje się masaż klasyczny?

Jeśli zastanawiamy się nad wykonaniem masażu klasycznego, powinniśmy mieć świadomość tego, że nie ma w nim miejsca na przypadkowość. Przyjmuje się, że ruchy powinny być wykonane w określonej kolejności począwszy od tych najsłabszych, do najmocniejszych, a ich kierunek musi odpowiadać temu, jaki ma krew żylna i limfa. Jedynym wyjątkiem od przedstawionej reguły jest oklepywanie, jego zadanie polega bowiem na pobudzeniu krążenia, w związku z czym może być wykonywane w obu kierunkach.

Krok pierwszy – głaskania

Na głaskanie składają się posuwiste ruchy wykonywane zarówno palcami, jak i dłońmi, które przylegają ściśle do masowanej powierzchni. Jego celem jest złuszczanie naskórka, rozgrzewanie i otwieranie porów skórnych, co sprawia, że możemy liczyć na lepsze utlenienie i odżywienie zarówno tkanki skórnej, jak i znajdującej się tuż pod nią tkanki łącznej. Głaskania rozpoczynają i kończą zabieg, choć często wplata się je również między pozostałe ruchy podczas trwania zabiegu.

Krok drugi – rozcierania

Rozcierania są ruchami obrotowymi rąk wykonywanymi w razie potrzeby zarówno koliście, jak i spiralnie. Typowe jest dla nich to, że biegną wzdłuż odcinka ciała, który jest masowany i wykonuje się opuszkami palców oraz nasadą dłoni. Ich celem jest przede wszystkim rozgrzanie skóry, a w dalszej kolejności – przyczynienie się do lepszego ukrwienia tkanki, która znajduje się tuż pod nią i płycej położonych mięśni. Pomagają zwłaszcza podczas masowania więzadeł i torebek stawowych, co w istotny sposób przyspiesza ich regenerację.

Krok trzeci – ugniatania

Ugniatania polegają na przerabianiu tkanki mięśniowej. Mogą być wykonywane jedną ręką lub oboma rękoma naprzemiennie w zależności od charakteru masażu. Ugniatania dzielimy na podłużne oraz poprzeczne i każdy z ich rodzajów jest wykonywany z wykorzystaniem nieco innej techniki. Ich podstawowym celem jest usunięcie produktów przemiany materii, które gromadzą się w głębiej położonych grupach mięśniowych, dzięki czemu regeneracja mięśni staje się zdecydowanie szybsza. Jeśli mamy do czynienia ze zwiotczeniami i zanikami mięśniowymi, zalecane są ugniatania o wyższej intensywności umożliwiające przyrost masy mięśniowej. Ruchami zbliżonymi do ugniatań są uciski, należy mieć jednak na uwadze to, że wykonuje się je jednocześnie, ruchem przepychającym. Ich celem jest sprawienie, że produkty przemiany materii znajdą się w głównych węzłach limfatycznych, co przyspieszy ich wydalenie z organizmu.

Krok czwarty – wibracje

Wibracje przyczyniają się do tego, że masowane części ciała są wprowadzane w szybkie drgania. To właśnie ich powierzchnia decyduje o tym, czy wykonuje się je oburącz, jedną ręką, czy też jedynie palcami. Jeśli ruch jest lekki, prowadzi do rozluźnienia tkanek i intensyfikacji wrażenia relaksu. Mocne wibracje charakteryzują się silnym działaniem pobudzającym, co sprawia, że sprawdzają się zwłaszcza w przypadku zaników mięśniowych oraz porażeń wiotkich. Wibracje przyspieszają też przemianę materii w tkance podskórnej, co pozwala na spalanie nadmiaru tkanki tłuszczowej.

Sam masaż klasyczny był z powodzeniem stosowany już w starożytności. Jest uznawany za jedną z najstarszych metod leczenia. Dziś przeżywa renesans popularności znajdując zastosowanie nie tylko w rehabilitacji i fizykoterapii, ale również jako uzupełnienie innych form terapii oraz technik manualnych. Jeśli stosuje się go w charakterze wstępu do innych technik, zalecane jest wykonywanie go suchymi rękoma, dobrym rozwiązaniem jest jednak również wykorzystywanie środków poślizgowych, które pozwalają na dotarcie do tych tkanek, które są położone głębiej. Taka technika jest stosowana między innymi w masażu relaksacyjnym i sportowym.

Od terapeuty stosującego masaż klasyczny oczekuje się przede wszystkim wyczulenia na dotyk i sprawności manualnej. Ruchy muszą być wykonywane płynnie, charakterystyczne powinno być przy tym dla nich i to, że są miękkie i pewne, bez ścierania skóry, szczypania oraz pieczenia jako negatywnych konsekwencji masażu. Masażysta powinien też posiadać dość solidną wiedzę obejmującą anatomie oraz fizjologię człowieka, ze szczególnym uwzględnieniem informacji na temat układu krążenia, kostnego, mięśniowego i układu nerwowego.